این پروپوزال با موضوع “بهینه سازی مصرف انرژی در شبکه های حسگر بی سیم با استفاده از خوشه بندی و منطق فازی” می باشد. فایل Word, Pdf پس از خرید محصول، قابل دانلود است. همچنین تعداد صفحات این پروپوزال 12 صفحه با رعایت قالب استاندارد دانشگاه می باشد. کلیه نکات نگارشی مطابق با استاندارهای پژوهشی انجام شده است.

امکانات اصلی این پروپوزال پس از خرید عبارتند از:
امکان دانلود فایل Pdf ,Word پروپوزال

توجه : در صورت نیاز به پایان نامه، پروپوزال یا شبیه سازی مشابه با این محصول و همچنین اصلاحات پس از خرید کافی است با تیم پشتیبانی “ماکان تزیز” از طریق پیامک یا واتساپ ارتباط برقرار نمایید.

گره های حسگر در شبکه های حسگر بی سیم معمولا بصورت تصادفی پراکنده می شوند و معمولا در تعداد زیاد مثلا چند صد عدد هستند. در این محیط امکان پشتیبانی یا جایگزینی باطری برای اکثر کاربردها میسر نیست.

تجمیع بهینه داده ها می تواند انرژی گره ها را حفظ کند. یک روش انتقال داده برای جمع آوری دادها وجود دارد که تجمیع داده (Data Aggregation) نامیده می شود. کاهش ارتباط بین گره ها می تواند میزان مصرف انرژی را کاهش دهد. دو روش مطرح برای تجمیع داده ها وجود دارد. معروف ترین پروتکل های ارتباطی در این زمینه تجمیع داده مبتنی بر خوشه بندی و تجمیع داده مبتنی بر درخت است. خوشه بندی موجب توازن انرژی می شود، اما بعضاً به دلیل مسافت زیاد بین سرخوشه و ایستگاه مرکزی، مصرف انرژی زیاد است. در ساختار درختی با توجه به مسافت کوتاه بین حسگرها انرژی مصرفی کم می باشد اما عمق درخت زیاد است.

پیشرفت‌های اخیر در زمینه الکترونیک، سیستم های (MEMS Mechanical-Systems-Micro-Electro) و مخابرات بی‌سیم، توانایی طراحی و ساخت حسگرهایی با توان مصرفی پایین، اندازه کوچک، قیمت مناسب و کاربرد‌های گوناگون را فراهم ساخته است. این تکنولوژی موجب پیدایش ایده‌ای برای ایجاد و گسترش شبکه‌هایی موسوم به شبکه‌های حسگر بی‌سیم  شده است.

شبکه های حسگر بی سیم

شبکه های حسگر بی سیم نوع خاصی از شبکه های موردی هستند که متشکل از تعداد زیادی گره حسگر می باشند. هر گره حسگر شامل ماژول حسگر، ماژول پردازش، ماژول ارتباط و باطری است. این حسگر ها محدودیت هایی نیز در توان و باطری، محاسبات، ظرفیت و ذخیره سازی و.. دارند. کاربرد عمده این نوع شبکه ها نظارت و کنترل بر محیط های مختلف از جمله محیط های نظامی، محیط زیست و پزشکی می باشد.

در یک شبکه حسگر بی سیم گره های حسگرها در یک محیط خاص به طور گسترده پخش شده اند و بصورت دوره ای داده های حس شده از محیط را جمع‌آوری می کنند، پردازش بسیار کمی بر روی آنها انجام می دهند سپس اطلاعات حاصل را برای ایستگاه مرکزی  ارسال می کنند. ایستگاه مرکزی یک گره حسگر قدرتمند است که معمولاً به هر دو شبکه حسگر بی سیم و شبکه IP سنتی اتصال دارد.

طول عمر هر گره حسگر توسط باطری تعیین می شود که به میزان قابل توجهی ارتباط میان حسگرها را تحت تاثیر قرار می دهد. در بسیاری از کاربرد های شبکه های حسگر خصوصاً در زمینه های نظامی و کنترل امنیت، به نظارت از راه دور محیط ها پرداخته می شود. لذا امکانی برای تعمیر، نگهداری و یا تعویض باطری وجود ندارد. از این رو یکی از عمده ترین چالش ها در این شبکه ها، محدودیت مصرف انرژی است که مستقیماً طول عمر شبکه را تحت تاثیر قرار می دهد.

در ادامه:

در سناریوی مشترک شبکه های حسگر، داده ها از طریق گره های حسگر از ناحیه مورد مطالعه جمع آوری می شوند، و به طور موثر این داده های حس شده برای ایستگاه مرکزی ارسال می گردند. حسگر های همسایه اغلب باعث افزونگی داده ها می شوند.

انتقال این اطلاعات افزونه به ایستگاه مرکزی لازم نمی باشد زیرا در شبکه های بزرگ، پردازش بسیار زیادی را در ایستگاه مرکزی به دنبال خواهد داشت. از این رو به روشی برای ترکیب داده ها جهت جلوگیری از افزونگی در انتقال داده ها و نیز کاهش ترافیک داده ها نیاز می باشد که در نتیجه آن از انرژی و پهنای باند نیز محافظت می شود. بر این اساس موضوع تجمیع داده ها که ترکیبی از داده های چند حسگر است مطرح شده است.

روش تجمیع داده

روش تجمیع داده در محیط های بی سیم ضروری است به دلیل اینکه کاهش بسته ها می تواند باعث کاهش مصرف انرژی، افزایش طول عمر شبکه و افزایش نسبت انتقال داده های موفق گردد . علاوه بر این در کاربردهای شبکه های حسگر، اغلب تجمیع داده ها به منظور تسهیل عملیات، پوشش گسترده، افزایش دقت و قابلیت اطمینان می باشد.

برای تجمیع داده ها در شبکه های حسگر بی سیم چند راهکار اساسی بیان شده است که از معروف ترین پروتکل های ارتباطی در این زمینه می توان به تجمیع داده مبتنی بر خوشه بندی و تجمیع داده مبتنی بر درخت اشاره کرد. ویژگی های برجسته در خوشه بندی، توزیع و توازن انرژی و کاهش برخورد است.

اما برقراری ارتباط بین سرخوشه  و ایستگاه مرکزی بعضاً به دلیل مسافت زیاد مصرف انرژی بسیاری به دنبال دارد. در روش مبتنی بر درخت ، با توجه به مسافت کم بین حسگرها مصرف انرژی برای ارسال داده پایین است اما در این روش سایر حسگرها نقش یک حسگر را در درخت دارند که این موضوع باعث افزایش عمق درخت می گردد. بنابراین زمانی که تعداد حسگرها زیاد می شود ساخت درخت تجمیع دشوار می گردد.