پروپوزال توسعه یک روش مهاجرت سرویس برای تجهیزات سیار در رایانش مه‌آلود چندبه‌چند با بهره‌گیری از مجازی‌سازی مبتنی بر کانتینر

توسعه یک روش مهاجرت سرویس برای تجهیزات سیار در رایانش مه‌آلود چندبه‌چند با بهره‌گیری از مجازی‌سازی مبتنی بر کانتینر

این پروپوزال به بررسی و توسعه یک روش جدید برای مهاجرت سرویس‌های وسایل سیار (مانند دستگاه‌های IoT، خودروهای متصل و موبایل) در محیط‌های مجازی‌سازی مبتنی بر کانتینر (مانند Docker و Kubernetes) در بستر رایانش مه (Edge Computing) و ابری چند‌به‌چند (Multi-access Edge Computing – MEC) به‌منظور بهبود کارایی، کاهش تأخیر و افزایش مقیاس‌پذیری انجام می‌شود. این روش‌ها از کانتینرها برای سبک‌وزنی و انعطاف‌پذیری بیشتر در انتقال سرویس‌ها بین گره‌های مه و ابر استفاده می‌کنند.

اهداف

1. کاهش تأخیر (Latency Reduction):انتقال سرویس‌ها به نزدیکی کاربران نهایی در لبه شبکه.
2. بهبود مقیاس‌پذیری (Scalability):استفاده از کانتینرها برای استقرار سریع و مدیریت پویای سرویس‌ها.
3. بهینه‌سازی مصرف منابع (Resource Efficiency):توزیع بار پردازشی بین گره‌های مه و ابر.
4. افزایش قابلیت اطمینان (Fault Tolerance):مهاجرت خودکار سرویس‌ها در صورت خرابی گره‌ها.
5. پشتیبانی از تحرک (Mobility Support):دنبال‌کردن کاربران متحرک و مهاجرت سرویس‌ها به گره‌های بهینه.

روش پیشنهادی

1. رصد وضعیت شبکه و منابع:نظارت بر وضعیت گره‌های مه، ابر و دستگاه‌های سیار از نظر بار پردازشی، تأخیر و پهنای باند.
2. تصمیم‌گیری برای مهاجرت:استفاده از الگوریتم‌های هوشمند (مانند یادگیری ماشین یا روش‌های بهینه‌سازی) برای انتخاب بهترین گره مقصد.
3. انتقال بدون توقف سرویس (Live Migration):استفاده از مکانیزم‌های کانتینری مانند CRIU (Checkpoint/Restore in Userspace) برای انتقال سریع و کم‌هزینه.
4. به‌روزرسانی مسیریابی:هدایت ترافیک کاربران به گره جدید پس از مهاجرت.

توضیحات تکمیلی

در محیط‌های ترکیبی مه و ابر، سرویس‌های وسایل سیار باید به‌صورت پویا بین گره‌های مختلف جابه‌جا شوند تا کیفیت سرویس (QoS) حفظ شود. کانتینرها به‌دلیل سبک‌وزنی و قابلیت انتقال آسان، گزینه مناسبی برای این مهاجرت هستند. چالش‌های اصلی شامل مدیریت حالت سرویس (State Management)، هماهنگی بین گره‌های توزیع‌شدهو بهینه‌سازی انرژیدر دستگاه‌های سیار است.