پروپوزال توسعه یک روش بهینه برای استقرار گره‌های شبکه حسگر با استفاده از منطق فازی و الگوریتم ژنتیک

توسعه یک روش بهینه برای استقرار گره‌های شبکه حسگر با استفاده از منطق فازی و الگوریتم ژنتیک

این پروپوزال به بررسی و توسعه یک روش بهینه برای استقرار گره‌های شبکه حسگر می‌پردازد. که با ترکیب منطق فازی و الگوریتم ژنتیک طراحی شده است. هدف این تحقیق، بهبود کارایی و کاهش مصرف انرژی در شبکه‌های حسگر از طریق تعیین موقعیت بهینه گره‌ها و افزایش پوشش و اتصال در شبکه می‌باشد.

اهداف

تحلیل نیازهای استقرار گره: شناسایی چالش‌ها و نیازهای موجود در استقرار گره‌های شبکه حسگر و تأثیرات آن بر عملکرد کلی شبکه.
طراحی مدل ترکیبی: توسعه یک مدل که از منطق فازی برای تعیین معیارهای تصمیم‌گیری و از الگوریتم ژنتیک برای بهینه‌سازی موقعیت گره‌ها استفاده کند.
ارزیابی عملکرد مدل: بررسی و ارزیابی کارایی مدل طراحی شده در مقایسه با روش‌های سنتی و تحلیل تأثیر آن بر روی مصرف انرژی، پوشش و اتصال شبکه.

توضیحات تکمیلی

در این پروپوزال، به چالش‌ها و نیازهای خاص در زمینه استقرار گره‌های شبکه حسگر پرداخته خواهد شد. همچنین، روش‌های مختلف جمع‌آوری داده‌ها، پیش‌پردازش آنها و تکنیک‌های ارزیابی عملکرد بررسی می‌شوند. این تحقیق می‌تواند به محققان و توسعه‌دهندگان کمک کند. با استفاده از تکنیک‌های نوین، کارایی شبکه‌های حسگر را افزایش دهند و هزینه‌های عملیاتی را کاهش دهند.
با توجه به اهمیت روزافزون شبکه‌های حسگر در کاربردهای مختلف مانند محیط زیست، کشاورزی هوشمند و سیستم‌های نظارتی، این تحقیق می‌تواند به عنوان یک مرجع علمی برای محققان و متخصصان حوزه مهندسی برق و فناوری اطلاعات مورد استفاده قرار گیرد.